Dit jaar heb ik weer meegedaan met de wedstrijd van de Nederlandse Hoedenvereniging. Met het onderwerp ‘Vernuftige Vouwsels / Foldable Follies’ werden we uitgedaagd uit om een hoofddeksel te ontwerpen dat in- en uitklapbaar is, of in- en uitvouwbaar! Ingevouwen moet het passen in een doos van 40 x 40 x 10 cm, uitgevouwen moet het een volwaardige, draagbare hoed zijn. Het materiaal en de technieken zijn vrij, de doos kregen we toegezonden na inschrijving. Het ging er dit keer dus niet zozeer om, om out of the box te denken, maar eigenlijk meer into the box!
“Ondanks de beperkingen van de doos, voor de wedstrijd of een reisje, wil ik toch een grote hoed meenemen. Om de hoogte van de doos maximaal te benutten is de bol bijna geheel afritsbaar en om te klappen. Daardoor is de doos iets te klein voor de grote rand, dus wordt deze gedeeltelijk ingeklapt voor transport. Een handvat toevoegen aan de doos en de citrytrip kan beginnen.”
Zoals beloofd, iets meer over “tassen”. De linker tas is gemaakt met een “gekocht” patroon. Het leer is niet erg dik, maar wel stevig. Het komt van de eetkamerstoelen waar we zo’n 20 jaar op gezeten hebben. De tas biedt veel ruimte en wordt hip door een band met motief. Leuk om ook eens in een felle kleur te maken, want sinds kort hebben we weer wat nieuw materiaal in huis.
In de leerwinkel Leer en Meer Den Bosch lagen de rollen als “snoepjes” op kleur….. rekken vol. Bijna onmogelijk om te kiezen. Met advies van de verkoper heb ik een vel stevig super stoer bijna zwart leer meegenomen voor een laptoptas. Eigen ontwerp, zelf gemaakt patroon en een kritische opdrachtgever. Maar mooi dat de tas geworden is! Ik ben er echt trots op. Als tussenvak toch nog een beetje van de stoel gebruikt, zo komen er geen krassen op de nieuwe laptop.
Gelukkig was er nog voldoende leer over om een tas voor mezelf te maken. Geinig patroon in kokervorm. Nu met zwart garen en dezelfde band als de stoel-tas. Wordt vervolgd, in kleur ….
Mijn hoedensteunen zijn zelfgemaakt; een wapeningsstaaf voorzien van schroefdraad in een metalen voetplaat. Handig, want zonder voetplaat kan ik de pinnen gemakkelijk in de grond steken. Bovenop een PS-blok, waarover een zwarte panty, zodat je een “donkere” inkijk hebt wanneer je de hoed iets schuin wil presenteren. Als de hoed van de staander wordt gepakt is het witte piepschuim niet te zien, maar de hoed hangt wel eens scheef en het ziet er ooit wat rommelig uit…….
Sinds kort heb ik iets veel mooiers! Uit eigen designstudio een co-productie; samen ontworpen en geprint…. mijn nieuwe hoedensteunen. Geweldig die 3D printer! Het ontwerp is zo samengesteld dat de schuinte aanpasbaar is en het buisje groter gemaakt kan worden. We hebben nu twee maten gemaakt in twee kleuren. Alweer een #creatievancorine! Zo blij mee…..
Na die eerste tas, zie een eerder blog, heeft het werken met leer me niet meer losgelaten. De briletui’s zijn de aanzet tot grotere items. De eerste hoed bekleden met leer was de volgende stap. In de tussentijd ben ik aan de slag gegaan met het maken van tassen. Hele kleine tasjes en wat grotere.
In de komende blog’s zal ik daarover wat meer laten zien.
Eerst maar eens de kleintjes. Ik bedacht me dat ik met het maken van tassen beter klein kon beginnen. Je hebt voor kleine tassen niet veel leer nodig en als het mislukt, dan is dat jammer. Dus aan de slag…
Toen kwam het moment dat ik vormen wou maken. Op zoek dus naar een mal, in dit geval de deksels van koffieblikken (zonder naam, maar die blikken die ik overal voor gebruik). Leuke tas geworden, maar niet erg handig.
Trends, daar ben ik niet zo van, ik vind iets leuk of niet. Soms past een trend bij me, of kom ik er jaren later achter dat die trend van drie jaar terug toch erg leuk was. Zo ook met kleine tasjes. Op pinterest kwam ik bij mijn zoektocht naar vormen en modellen, ook kleine tasjes tegen. Tja, dan heb je dus ook nog voorbeelden en inspiratie. Een project op zichzelf, nog niet afgerond, want er is nog zoveel te testen en te maken…..
Een creatie van Corine, mag sinds vandaag nog wat breder geïnterpreteerd worden, want……. ik ben zowaar grafisch vormgever geworden. Het eerste product waaraan ik heb meegewerkt lag vandaag op de deurmat. Een beetje trots ben ik wel.
Het feit dat ik de hoed meer onder de aandacht wil brengen, en mijn blog over de cover van een magazine hebben geleid tot de uitnodiging om een rol te spelen in het nieuwe redactieteam van Hatlines. Daarop kon ik, gezien mijn “missie” natuurlijk geen nee zeggen…
Nu mag ik dan meewerken aan nieuwe covers, en alle prachtige interviews en reportages in het kwartaalblad van de Hoedenvereniging, Hatlines. We zijn reuze benieuwd hoe het ontvangen wordt. Alsnog, na al die jaren, geef ik graag en heel veel complimenten aan allen die eerder hebben meegewerkt aan dit prachtige magazine. Wat een werk!
Heel leuk om nieuwe mensen te ontmoeten, samen te werken, en digitale technieken te ontdekken en te leren. We zijn al bezig met de voorbereidingen voor Hatlines 78. Heb je interessante onderwerpen voor een volgende editie, op- of aanmerkingen, laat het ons weten via info@hatlines.nl. Veel leesplezier voor onze leden gewenst 🙂
Op mijn openbare instagram pagina publiceer ik mijn creaties. @creatievancorine
Uiteraard zijn dat mijn hoeden, maar tassenmaken vind ik ook erg leuk. Daarover heb ik nog niet veel gepost want het laatste half jaar heb ik een project gemaakt van mijn hoedencreaties.
Mijn ondertussen rijk gevulde atelierkast bevat allerlei hoedenmallen. Die heb ik gefotografeerd dit werd foto één van een drieluik. Hier en daar met achtergrondinformatie. Hoe ben ik aan de mal gekomen, welke is gebruikt, welke nieuw en wat zijn mijn favorieten. De oplettende kijker ziet ook dat bepaalde mallen vaker gebruikt worden.
Foto drie werd de foto van het eindproduct, al dan niet gedragen. De foto’s met model zijn van Elly Stemerdink., gemaakt tijdens een hoedendag van de Nederlandse Hoedenverenging. Ik heb toe ook een workshop bij Elly mogen doen. Daarover in een eerder blog meer. De overige foto’s zijn in mijn eigen atelier gemaakt, met de schaar of mijn logo op de achtergrond.
Voor mij is het maken van een hoed, het proces, minstens zo belangrijk als het resultaat, dus werd dat foto twee in het drieluik. Het uitzoeken van de foto’s was een reis in de tijd die me terugbracht naar mooie, leuke of ontroerende momenten. Die zijn niet opgeschreven…..
Het leuke van instagram is dat overzicht van foto’s. Hierbij de drieluiken op een rijtje. Kunnen we concluderen dat ik graag met vilt werk?
In de serie “kant”, ben ik zo vrij om onverwachte keuzes te maken in combinatie van materialen.
De mal voor de bol heb ik eerder gebruikt in een blauwe hoed. Het kant heeft een fijn patroon. De rand is asymmetrisch geplaatst en afgewerkt met fluweelband.
Eerder toonde ik de rode hoed. Die eigenlijk een oefening was voor mijn inzending “wolkenhemel” voor de hoedenwedstrijd in wit. Daarna volgde de grijze haarvilt bol met kanten rand en nu eenzelfde in het geel.
Ik heb nog meer kleuren liggen en ideeën in overvloed……..
Een bijeenkomst of cursus waren “vroeger” de manieren en de plekken om met gelijkgestemden te praten over je passie, andermans creaties te bestuderen en technieken te leren. Hoe anders is de wereld eruit gaan zien in de afgelopen twee jaar. Het worldwideweb, facebook, instagram, twitter, tiktok, zoom, teams en wat hebben we nog meer… Natuurlijk de telefoon, de mail, de krant en onze tijdschriften.
Met het plaatsen van artikeltjes, foto’s en het volgen van online clinics, delen we onze ideeën en doen verslag van onze ervaringen. De wereld staat niet stil. We blijven onze grenzen verleggen. Australië lijkt ineens heel dichtbij als je zoomcontacten hebt of online workshops volgt.
Alleen ophalen van informatie kan natuurlijk, en iedereen is daar vrij in. Maar het delen van je hobby of professie op social media is veel, veel meer dan laten zien wat je kunt. Het is halen en brengen van ideeën over de hele wereld, contacten maken en onderhouden en positiviteit en enthousiasme delen. Delen is verbinden!
Voor mij nog de uitdaging om tweetalige verslagjes te maken.
Vorig jaar heb ik meegedaan aan de jaarlijkse wedstrijd van de Nederlandse Hoedenvereniging en dit jaar kon ik geen reden bedenken om niet opnieuw mee te doen. Voor de wedstrijd 2021 werd gevraagd om een heren of dames (cocktail) hoed of hoofdcreatie te ontwerpen van panama stro. De deelnemers aan de wedstrijd ontvingen een ‘verrassingspakket’ (de inhoud van alle pakketten was verschillend) met daarin een lichtbeschadigde panama capeline (waarvan de rand gerafeld is bijvoorbeeld) en afsnijsels die ontstaan bij de transformatie van stro capeline naar hoed.
Het idee achter deze uitdaging is dat je als creatieveling niet altijd met nieuw materiaal hoeft te werken, maar ook in staat moet zijn om vanuit bestaande dingen iets nieuws te maken. Geheel in lijn met het huidige streven naar duurzaamheid. Aanpassen van het materiaal mocht. Toevoeging van andere materialen mocht alleen als versiering of garnering. Het pananma moest de hoofdrol blijven spelen.
Prima thema natuurlijk, ik gebruik graag restanten, of hergebruik materialen. Maar voor mij een moeilijker, stug materiaal, waar ik zelf niet vlug voor zal kiezen. Een extra uitdaging dus. Vòòr de ontvangst van het pakket, gingen er allerlei gedachten door mijn hoofd. Na opening van de doos, het voelen aan het materiaal en het bedenken van het ontwerp bleef echter één thema steeds maar weer terugkomen. Een tropenhoed met vlinders.
De losse randen zijn ontpopt tot vlinders die gevangen worden in een net; een restant van een theaterkostuum met een handvat van bamboe uit de tuin. De katoenen kantjes zijn overgehouden aan Hoedjesdag in de Kantfabriek. Alles in dezelfde aardtinten. De capeline was bijna intact dus het wegsnijden van de rand zou jammer zijn. Geen nieuwe aankopen, geen restjes, maar leuke metamorfoses!
Dit keer ga ik zeker kijken naar de prachtige inzendingen. De tentoonstelling is in het CODA te Apeldoorn. Daar en op facebook kan nog gestemd worden voor de publieksprijs.
Een hoed krijgen of geven, is dat niet leuk? Ik kan je helpen om een uniek cadeau te geven…….
De cadeaubon wordt op maat gemaakt, dus je kunt fysiek, of digitaal je cadeau overhandigen. Met de gever spreek ik af binnen welk budget ik mag blijven, zodat geld geen rol speelt voor de verkrijger. Graag ga ik daarna met de verkrijger het gesprek aan om samen te komen tot een passend ontwerp, telefonisch of in videooverleg, of fijn aan de tafel in mijn atelier. En dan ga ik aan de slag.
Wil je graag zelf een hoed krijgen? Geef dan een hint naar dit bericht door, of laat de QR code scannen. Misschien helpt het!
Mijn eerste hoed met leer. Het leer heb ik in warm water gelegd, uitgewrongen en op de mal gezet waarop een vilten binnenbol. Een hele klus, vieze handen en een dosis geduld. Blij met het resultaat. Combinatie leer en haarvilt in delen gemaakt op mijn favoriete mallen.
De aanleiding, het proces en het eindresultaat van mijn hemelse hoed, is een verhaal op zich.
In 2019 ben ik met Tineke gaan kijken naar de wedstrijdhoeden van de Nederlandse Hoedenvereniging. Vooraf heb ik toegezegd, dat als ik zou denken te kunnen wedijveren met “de minste” hoed, ik dan mee zou gaan doen. Het resultaat was een inschrijving voor de wedstrijd van 2020. Thema; “hemelse hoed”.
Mijn gedachten gingen al snel richting het hiernamaals, ook al twijfel ik over het bestaan daarvan in de kerkelijke zin. Steevast kijk ik bij het woord hemels wel naar boven, naar de lucht en de wolken, dus dat was een houvast. Het verwerken van het verlies van mam in juli 2019 bracht me op allerlei symbolische benaderingen van de verschillende randen die ik toe wilde passen op de hoed. De drie randen, van verschillende materialen zouden de drie kinderen en hun eigen, verschillende karakters weergeven. Zo werd de hoed steeds duidelijker in mijn hoofd en op de schetsen. Bij het leegruimen van het ouderlijk huis namen we als allerlaatste een inbouwkast onder handen. Ik pakte een pakketje en heb dit instinctief terzijde gelegd. Thuis gekomen bleken het de restanten te zijn van mam’s zelfgemaakte trouwjurk. Zelf kleding maken, een ambacht dat we als kinderen alledrie spelenderwijs hebben geleerd. Hoewel mam geen hoeden wou dragen, kon ze wel waarderen dat ik me dit ambacht eigen wou maken.
De naam van de hoed werd “wolkenhemel”. Met de inspiratietekst “Kijk omhoog naar de hemel en je ziet.. wolken. Gebruik je fantasie en zie een dikke wolkendeken van vilt of een sluierachtige bewolking in sinamay. Kleine schapenwolkjes, in het kant van mijn moeders trouwjurk liggen in de bovenste laag. Tussen de luchtlagen zijn stapelwolken te zien met een enkel dauwdruppeltje.”
Vanwege emotionele waarde zal ik deze hoed met kant (1964, trouwjurk van mam) niet verkopen.
“Mooie verwerking van kant over de bol en mooi persoonlijk verhaal” schreef de jury. Bij de publieksstemmen eindigde mijn hoed op de derde plaats.
Soms kies ik op gevoel een materiaal om er dan iets leuks van te maken. In dit geval een hoed van vilt met kanten rand op mijn prachtige nieuwe hoedenmal. In het rood, de kleur van vastberadenheid, passie, verlangen en liefde…..
De kobaltblauwe hoed met de hortensia is één van mijn eerste hoeden. En nog steeds één van de mooiste, vind ikzelf.
Ik maak dan ook graag gebruik van de foto door Elly Stemerdink gemaakt bij de landelijke hoedendag.
Op pinterest kwam ik een leuk tasmodel tegen, een magazine-clutch. Wat speurwerk en wat inkopen later kon het project starten. De afmetingen van de clutch pasten echter niet bij de tijdschriften die ik had liggen, vandaar een eigen cover. Extra projectje photoshop dus, ook weer met de kobaltblauwe hoed.
De Pottenbakkers uit Zeilberg bestaan 55 jaar en sluiten met hun jubileumviering aan bij het thema Deurne Uit de Kunst! In het paviljoen wordt kunst vertoond in allerlei disciplines. Je ziet er o.a. beeldhouwkunst, glastechniek, bewegende kunst en technische expertise, abstracte vormgeving, houtsnijkunst, hoeden maken, keramische kunst en doorlopende artistieke kleinkunst. Kunstenaars met een band met Zeilberg zijn aanwezig en geven demonstraties en uitleg.
Wat een fijne dag was het weer op 1 september. Drie hoeden in de kleuren van de Italiaanse vlag pasten mooi bij het thema. Het was lekker druk en supergezellig. Dank voor de organisatie Perron 15 en VINI.nl!
Niet voor de hele week, maar slechts één dag. Een pop-up atelier zogezegd. Je kunt ook een dag-atelier hebben en ’s avonds geen atelier. In mijn atelier voor één dag heb ik heerlijk gewerkt. Benieuwd naar de foto van de zwarte baret met gele bloemen die ik heb verkocht.
We hebben heel wat aanspraak gehad vandaag. Prachtig weer was het voor deze supergezellige Italiaanse dag. En wat een heerlijke afsluiting met alle betrokkenen. Dank voor de organisatie Perron 15 en VINI.nl!
